استان بوشهر یکی از استان های جنوب ایران و مرکز آن بندر بوشهر است. این استان از شمال به استان خوزستان و قسمتی از کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب به خلیج فارس و قسمتی از استان هرمزگان، از شرق به استان فارس و از غرب به خلیج فارس محدود است. این استان به‌علت قرار گرفتن در ساحل استراتژیک خلیج فارس، صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی، وجود ذخایر نفت و گاز (پارس جنوبی و شمالی)، کشاورزی و نخلداری و وجود نیروگاه هسته‌ای، از اهمیت راهبردی و اقتصادی برخوردار است؛ به گونه‌ای که پایتخت انرژی ایران لقب گرفته‌است.

تاریخچه استان بوشهر

قدیمی‌ترین نشانه‌های به دست آمده از سکونت در سرزمین بوشهر، به عهد ایلامی و تمدن بین‌النهرین برمی‌گردد. در زمان مادها در آغاز سده هشتم قبل از میلاد، سرزمین بوشهر جزء یکی از ایالتهای جنوب غربی آن دولت بوده و در زمان حکومت هوخشتره جزو ساتراپ‌نشین چهاردهم دولت ماد بوده‌است. از دوره هخامنشیان آثار با ارزشی در اطراف شهر برازجان کشف شده‌است.

در دوره ساسانیان و در زمان اردشیر بابکان، شهر و رام اردشیری در دو فرسنگی شهر بوشهر بنا نهاده شد، که اکنون خرابه‌های آن به نام ریشهر معروف است. از اواخر قاجاریه تا سال ۱۳۱۶ کشور ایران به ۲۷ بخش تقسیم شده بود که بوشهر، بنادر و جزایر خلیج فارس یکی از این بخشها محسوب می‌گردید. از سال ۱۳۱۶ در تقسیمات جدید کشوری، بوشهر و توابع آن یکی از شهرستانهای استان هفتم (فارس) محسوب شده و جزء قلمرو استانداری فارس گردید. در سال ۱۳۳۹ تغییراتی در تقسیمات سیاسی کشور داده شد و بوشهر و توابع آن به نام فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس به مرکزیت بوشهر از استان فارس جدا گردید.

در اوایل دهه ۱۳۴۰ این فرمانداری کل و فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان تحت عنوان فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس و دریای عمان ادغام گردید. در آذر ماه سال ۱۳۴۶ این فرمانداری کل، به استان ساحلی تغییر نام یافت و بوشهر و توابع آن زیر نظر استانداری ساحلی به مرکزیت بندر عباس قرار گرفت. در آذر ماه سال ۱۳۴۹ شهرستانهای بوشهر و دشتستان تحت عنوان فرمانداری کل بوشهر از استان ساحلی جدا گردید و نهایتاً در تاریخ ۹ مهرماه ۱۳۵۲ استان بوشهر با دو شهرستان بوشهر و دشتستان تشکیل شد.

نام گذاری استان بوشهر

1- به اعتقاد برخی از محققان، از آنجا که بنای نخستین این سرزمین به دست اردشیر، پادشاه ساسانی بوده، نام کهن آن «رام اردشیر» بوده است. این نام به مرور زمان به «ریشهر» تبدیل شد و در نهایت بوشهر از آن به وجود آمد.

2- به اعتقاد این زبان‌شناسان، «بوشهر» کوتاه شده «بُخت اردشیر» می‌باشد. واژه «بُخت اردشیر» یا «بوخت اردشیر» به مرور زمان به «بو اردشیر» و «بورشیر» و سپس «بوشیر» و در پایان «بوشهر» تبدیل شده است. «بخت (بوخت) اردشیر» به معنی نجات‌یافته اردشیر است زیرا «بوختن» به معنای نجات یافتن می‌باشد و چون اردشیر در آنجا از مرگ نجات یافت، آنجا را «بوخت اردشیر» نام نهاد.

3- برخی «بوشهر» را مخفف «ابوشهر» (به معنا پدر شهر) می‌دانند.

4- برخی نیز در وجه تسمیه بوشهر آورده‌اند: محدوده قدیمی بوشهر قدیم به دو بخش باستانی «ری شهر» و «بی شهر» تقسیم می‌شده که در اثر گذشت زمان نام «بی شهر» به تمامی منطقه قدیم و جدید اطلاق شده است و «بی شهر» در حقیقت همان «بوشهر» است که در لهجه شهری، «بی شهر» تلفظ می‌شد.

مناطق گردشگری استان بوشهر